İncir, dut familyasındaki Ficus caricanın yenilebilir meyvesidir. Akdeniz ve Batı Asya'ya kadar yerlidir ve eski zamanlardan beri yetiştiriciliği yapılmaktadır. Meyvesi gözyaşı şeklindedir, 3-5 cm arası uzunluğa sahiptir. Yeşil renklidir ancak olgunlaştıkça mora doğru renk değiştiren türleri vardır. İçi çok sayıda gevrek tohum içerir. Kahverengi, yumuşak ve tatlı eti vardır.
Dünyada incir üretiminin en çok yapıldığı yer, Türkiye'dir. Mısır, Fas ve Cezayir sırasıyla Türkiye'yi takip eder. 2019 verilerine göre Türkiye'de ortalama 310 bin ton incir üretimi gerçekleşmiştir. Aydın, 190 bin ton ile incir üretiminin büyük bir payını karşılar. İzmir ve Bursa'da en çok incir üretilen şehirlerimiz arasındadır.
Ülkemizde en çok Ege Bölgesi'nde yetiştirilen incir, ılıman iklim bitkisidir. Kış mevsiminin ılık, yazın ise kuru ve sıcak yerleri sever. İncir yetiştiriciliği için yıllık ortalama sıcaklık 18-20 derecedir. En yüksek sıcaklık 40 dereceyi, en düşük sıcaklık ise 7 dereceyi geçmemelidir. Bazı çeşitleri kış aylarında -8 derece soğuğa dayanabilir. Ancak bu soğuklar bitkinin verimini düşürür ve donmasına sebep olabilir.
İncir, toprak bakımından çok fazla seçici değildir. Derin, kumlu-killi, taban suyu yüksek olmayan, alüvyal, yeterli organik materyal ve kirece sahip topraklarda verimli bir şekilde yetişir. Kireç bakımından zengin topraklarda iyi yetişir, toprak tuzluluğuna az dayanıklıdır. Taban suyu 2 metreden daha yakın olan topraklarda kaliteli ürün vermez. Toprağın pH'sı 6-7.8 arasında olmalıdır.
İncir, yaz meyvesidir. En erkenci çeşitleri Haziran ayında yetişir. Ancak normal dönemi Temmuz ve Ağustos aylarıdır. İncirin çeşidine ve yetiştiği yere bağlı olarak hasat dönemi değişebilir.
Şunlara da göz atın;