İtalyan mutfağı o kadar küçük makarna çeşitlerini kapsar ki, sıklıkla pirinçle karıştırılırlar. Sık sık kafa karışıklığına kapılan bir tür şehriyedir. Küçük, ince şekliyle, hatanın neden yapıldığını anlamak kolaydır, ancak yine de iki yiyeceği birbirinden ayıran net ayrımlar vardır.
En belirgin şekilde, şehriye buğday unundan yapılırken pirinç, ot gibi yetişen kendi buğday içermeyen tahıl tanesi sınıfını temsil eder. Şehriye, daha az nişasta ağırlıklı bir kıvama sahiptir ve bu da daha kısa pişirme süresi sağlar. Lezzeti daha kremamsıdır ve yemeklere sorunsuz bir şekilde entegre olan daha yumuşak bir dokuya sahiptir. Bu arada, pirincin yüksek nişasta içeriği, tatlar için sert bir kap olarak daha iyi tutunmasını sağlar. Çok çeşitli çeşitlerde bulunan pirinç, birçok uygulama için kıtalar arasında kullanılmaktadır. Tipik olarak, şehriye ile en sık karıştırılan arborio tipi pirinçtir. Bu kısa taneli çeşit, tam olarak kopyalanamayacak bir dokuya sahip nefis kremalı bir risotto oluşturur. Ancak, paketinden çıkarılacak daha çok şey var. Gelelim farklılıklara.
Bazı kuskus çeşitleri gibi şehriyede öğütülmüş altın irmik unundan yapılır. Pirinçten farklı olarak glüten içerir, ancak artık muadilleri üretilmiştir. En benzer muadilleri fregola, arborio pirinci ve İsrail kuskusudur. Tam tahıllı un ve güneşte kurutulmuş domates ve ıspanak gibi tatlandırıcılar içerebilen birkaç çeşidi vardır.
Hazırlama tekniği diğer makarnalara benzer; şehriye tuzlu suda kaynatılır, ardından süzülür. Ancak pişirme süresi kısadır; dişe gelir olana kadar sadece yaklaşık 8 ila 10 dakika. Ancak diğer makarna türlerinden farklı olarak şehriye, et suyuna katılıp fırında yaklaşık 20 dakika pişen sıvının aromasını çekene kadar pişirilerek pilav şeklinde hazırlanabilir. Şehriye genellikle çorbalarda ve salatalarda veya soslu bağımsız bir yemek olarak tüketilir. Bazı aşçılar bunu risotto yerine kullanır, ancak farklı bir doku verdiğini unutmayın. Pirinçten daha az nişastalı bir kıvamla, daha çiğnenebilir bir risotto ile sonuçlanacaktır.
Dünyanın en popüler yiyeceği olan pirinç, baş döndürücü boyut ve renklerde gelir. Buğdaydan yapılmaz ve sonuç olarak pirinç glüten içermez ve arpa veya farro gibi tahıllarla daha fazla kaliteye sahiptir. Uzun taneli pirinç türleri, taneli dokusundan sorumlu bir nişasta olan bol miktarda amiloz içerir. Şehriyeden daha uzun bir pişirme süresi gerektirirler, bu da hazırlandıktan sonra daha fazla ayrılmış tahıl verir. Yaygın yasemin ve basmati pirinci gibi bu tür çeşitler tipik olarak buharda pişirilir; ağız hisleri çok farklı olduğu için şehriyeyi taklit etmek için daha kötüsünü yapacaklar. Kısa taneli pirinç şehriyeye daha çok benzer. Nişasta içeriği, yapışkan pirinç veya risotto gibi, bir araya topaklanmasına neden olan yüksek amilopektin içeriği nedeniyle farklı bir şekilde parçalanır. Bu nedenle, özellikle bir sıvı içinde yavaş pişirildiğinde, şehriyenin kremsi kalitesini daha çok taklit edecektir. Congee ve diğer pirinç lapaları için tarifler, bu tutarlılığı elde etmek için tahılın 45 dakikaya kadar pişirilmesini gerektirir. Yine de pirinç granülleri, makarnanın yapmayacağı şekilde kalınlaşacaktır, bu nedenle pirinç ve şehriye uygulamalarını ayrı tutmaya çalışın. Şunlara da göz atın;Pirinç ile Şehriyenin Karşılaştırması