Dut, Moraceae familyasındaki çiçekli bitkilerden biridir. Beyaz, kırmızı ve karadut olmak üzere 3 ana türü vardır. Beyaz dutun anavatanı Çin'dir. Güney Asya'ya özgü olsa da, Avrupa, Güney Amerika, Güney Afrika ve Kuzey Amerika'da da yaygın olarak yetişir. Dut hem sade bir şekilde tüketilir, hem de dut sirkesi, dut pekmezi gibi farklı ürünlerin yapımında kullanılır. Ayrıca kurutularak tüketilmesi de oldukça yaygındır.
Dutun anavatanı Çin'dir. Özellikle Güney Asya ve Avrupa ülkelerinde sık sık yetiştirilen bir meyvedir. Ülkemizde dut üretimi en çok Akdeniz ve Doğu Anadolu Bölgesi'nde yapılır. Malatya, Kahramanmaraş, Ankara ve Elazığ dut yetiştiriciliği ile ön plana çıkan şehirlerimizdir.
Dut, sıcak iklimleri seven bir bitkidir. Sıcağı sevdiği için bol güneş alan bölgelerde daha fazla yetiştiriciliği yapılır. Dut ağacı, diğer bitkilerde olduğu gibi çok seçici değildir. Bu yüzden ülkemizin hemen her yerinde yetiştirilebilir. Optimum sıcaklık 24-28 derece olmalıdır. Dut, 5-36 derece hava sıcaklığında gelişimini sorunsuz bir şekilde devam ettirir. Ekstrem geç donlardan zarar görür. -20 dereceye kadar dayanabildiği söylense de, düşük hava sıcaklıkları bitkinin verimini düşürür.
Dut, en iyi tınlı- killi-tınlı ya da kumlu-tınlı topraklarda yetişiri. Toprağın pH'sı 6,5-7 arasında olmalıdır. Dut ağacının dikileceği yerde, taban suyunun toprak yüzeyine yakın olmamasına dikkat edilmelidir. Dut yetiştiriciliği için sığ topraklar tavsiye edilmez. Kireçli, kuru, kurak ve derin topraklarda yetiştirmek de mümkündür. Tuzluluğa duyarlıdır. Verimli topraklarda 10 gün, killi topraklarda ise 15 gün arayla sulanması gerekir.
Dut, ilkbahar meyvesidir. Dut fidanı genellikle Kasım ayının sonlarına doğru ekilir. Nisan ayında hasat edilmeye başlar. Hasat dönemi Haziran ayının sonuna kadar devam eder.
Şunlara da göz atın;