Türkiye üç tarafı dönerci ve kebapçılarla çevrili bir kara parçasıdır... Dolayısıyla bu ülkenin en beklenmedik köşesinde, en beklenmedik döneri de, en beklenmedik kebabı da tadabilirsiniz. Türkiye gastronomisi denildiğinde, birçok şef "İlk akla gelmesi gereken döner kebap olmamalı" diyebilir; ancak bu konuda iyi olduğumuz gerçeği de yadsınamaz.

Gastronomi ödüllerine ise uzun süredir inanmıyorum. Düşünün, dünyanın en güvenilir gastronomi ödüllerinden birini veren rehberlerden biri, İSTANBUL'u rehberine ekledi. Ancak bu rehberde bir tane bile dönerci, kebapçı veya köfteci yer almıyor! Şimdi, İtalya rehberlerinde makarnacı ve pizzacının olmadığını düşünün... Siz de hafif bir alaycılık hissiyle gülümsediniz mi? Benim için bu durum tarifsiz bir ironi oluşturdu.

Dahası, mutfak şeflerine olan inancımı da kaybettim. Birçoğunun yemekleri "ulaşılamaz" bir havada anlatmasına, bazılarının ise koydukları fiyatlarla yemeği sadece zenginlere hitap ediyormuş gibi sunmasına hayret ediyorum. Oysa şefliğin amacı, nesilden nesile aktarılan yemekleri hak ettiği şekilde bugüne taşımak olmalıydı. Bu yemeklere ufak ya da büyük dokunuşlarla günümüzü yansıtan yorumlar katmak ve yüz yıllardır süregelen reçeteleri imza lezzetlere dönüştürme tutkusuna sahip olmak gerekir. Ben şefliğe değil, yemeğe olan aşka inanıyorum. İyi yemek yapmayı seven kişi, yaptığı yemeği herkese tattırmak ister. İyi malzemeyi keşfettiğinde, herkesin bunu öğrenmesini arzu eder.

Bu hafta çok sevdiğim Tarihi Yarımada’nın Samatya’sının gözbebeği Develi Kebap'tan söz etmek istiyorum. Arif Develi’nin "ARİF OLMAK" belgeselini onunla birlikte izlemiştik; ne mutlu bize ki onu yaşarken tanıyabildik. Ancak Arif Develi, 2024 Ekim ayında kelimenin tam anlamıyla "arif" oldu. Hepimizi kendine hayran bırakan işine tutkusu, babacan yüz ifadesi, cömertliği ve eli açıklığıyla bu dünyadan bir Arif geçti.

Ne mutlu ki bayrağı teslim ettiği oğlu Nuri Develi de, bu zamana ait değilmiş gibi duran bir adam. Develi’nin kebabı zaten efsanedir, ama benim için Samatya Develi, tüm Develi’lerin ötesindedir. Samatya Develi, benim çocukluğumdur. Arif Develi, fıstıklı kebabı icat eden bir usta; futbolcusunu, sanatçısını, mafyasını, doktorunu, savcısını kendine dost edip ağırlamış bir iş insanıydı.

Bu yazı bir "obituary" (ölüm ilanı) olarak başlamadı; ancak açık konuşmak gerekirse, eğlenmek için düğün derneğe binlerce insanı toplarsınız. Ama o binlerce ve çeşit çeşit insanı cenazenizde toplayabilmek, herkese nasip olmaz. Arif olmak neydi, giderken de gösterdi.

Develi'de cevizli lahmacun ve fıstıklı kebap yerseniz, Arif babaya selam olsun deyin.

Selam ile.