Son dönemlerde pandemi, savaş, enerji krizi, kıtlık, kuraklık, iklim krizi, sürdürülebilir bir dünya, ticaret savaşları diyoruz durmadan. Bunlara yaşamdan zevk alma, deneyim yaşama, daha fazla gezme görme ve denenmeyeni denemeyi de ekliyoruz. Dijital göçebeliğin tüm dünyada iyiden iyiye yayıldığı bu süreçte artık pek çok kişi de kendi evinin şefi olarak karşımıza çıkıyor. Yaşadıkları bölgenin ürünleri ile kendi mutfaklarında bir şef edasıyla lezzetler hazırlarken, bölgenin restoranlarında da yapamadıklarının tadını çıkarmaya çalışıyorlar.
Seyahat, yerel lezzetler, yerel ürünler, coğrafi işaretli ürünler deyince de günümüzün en popüler kelimelerden biri gastronomi en popüler işlerinden biri de aşçılık olarak karşımıza çıkıyor. Günümüzde gastronomi zevkli, eğlenceli, tat veren, haz veren özellikleri yanında çevre kazandıran, para kazandıran, popüler yapan bir alan. Gastronomi aynı zamanda TV programları, gazete makaleleri, dergi yazıları, sosyal medya hesapları ile de hiç durmadan yükselişine devam eden önemli bir sektör.
Tüm bunların etkisi ile özellikle mutfak sanatları ile ilgili meslekler iyice popüler olmaya başladı. Aslında bu meslekler kültürümüzün devamlılığı açısından, ülkemizin tanıtımı açısından, turizm açısından, ekonomik katkısı açısından vb. nedenlerden çok da önemli. Aşçılık ve mutfak sanatları benim de çok önemsediğim ve gerçekten katkıları da çok olan meslekler. Tabii ki de bilimden uzaklaşmadan, eğitimden kaçmadan belli süreçlerden geçtikten sonra yapılabilecek bir meslek.
Anadolu; tarımsal üretimi, tarımsal ticareti ve gastronomisi ile dillere destan bir ülke. Tarımsal üretimi de ticareti de gastronomisi de yüzyıllardır devam etmekte. Kendine has yazılı olmayan kuralları, özelikleri ile nesillerden nesillere aktarılmakta. Bu uygulamalar ve kurallar aktarılırken her yılın özelliği, yaşanmışlıklar, dönem insanlarının kültürleri, görsel ve işitsel özellikleri ile birlikte nesilden nesle aktarılarak bu günlere gelmiş ve geleceğe aktarılmakta. Bu bakış açısından baktığımızda; tarımsal ürünler, tarımsal üretim teknikleri, gıda ve gastronomi de aslında muhteşem kültürel mirasımızın en önemli aktörleri.
Dünya; deneyim, kültürleri görme ve yaşama ile yerinde uygulamaya yönelik bir turizm yönüne iyice dönmüşken Türk gastronomisi tüm gösterişi ile ülke turizminin en önemli saç ayaklarının başında geliyor.
İşte bu noktada bence tarım ve tarımsal ürünlerin önemi de öne çıkıyor. Yani bir tarafta yükselen trend ve para kazandıran bir gastronomi sektörü bir tarafta da o yükselen trendi ürettiği ürünler ile var eden ve destekleyen bir tarım sektörü. Gelişmeler, yaşananlar ve ortaya çıkanlar göz önünde tutulunca “Tarım Olmazsa Gastronomi Olmaz” demeden geçemiyorum.
Düşünün bir kere o canım enfes yerel ürünlerimiz ve yerel üretimimiz olmasa, dillere destan tarımsal üretimimizi yapmasak, kaliteli ürünler yetiştirmesek günümüzün yükselen trendi gastronomi ne ile beslenecek ve o muhteşem lezzetler nasıl yapılabilecek. Aşçılığın popülaritesi ve kazancı arttıkça herkesin iyice ağızına yapışan ve eğitimli eğitimsiz herkesin fikir beyan ettiği gastronomi artık en popüler kelimelerden biri.
Sosyal medyayı iyi kullanan herkes gastronom edasıyla paylaşımlar yapıyor. Kendince eline geçirdiği doğru yanlış tüm ürünlerle yaptığı ürünler ile kendini gastronominin efendisi olarak görenler bu paylaşımlarla da sektörü sürüklemeye çalışıyor. Ancak her meslekte ve içinde insan olan her grupta olduğu gibi bu işin eğitimini almış ve hakkıyla yapanlar gibi sosyal medya gücüyle de boşu dolu gibi göstererek yapanlar da mevcut.
Yemekten anlamayan yemek uzmanlarının, tarımsal ürünlerden anlamayan sosyal medya aşçılarının, zeytinden anlamayan zeytinyağı tadım uzmanlarının, tarımdan anlamayan sosyal medya tarım uzmanlarının sayılarının iyice arttığı günümüzde tek bildiğim var; tarımsal üretim yapılmazsa bunların hiçbiri olmaz. Taze ürün, yerel ürün, mevsiminde ürün, doğru yetiştirilmiş ürün, kalıntısız ürün, olmasa mutfaklarımızın enfes lezzetleri yapılabilir mi?
Tüm dünyada pandemi koşulları, iklimsel değişimler, kuraklık, kaybolan topraklar ve savaşların da etkisi ile artık açlık ve tarımsal üretimin devamlılığı konuşulurken bizler hala en iyi yemek, en iyi tadım uzmanı, en iyi restoran konuşmaya çalışıyoruz. Herkes gastronomi konuşurken kimse gastronominin temel kaynağı nereden geliyor, en iyi tarımsal üretim nasıl yapılır, tarımda maliyetleri nasıl düşürürüz, tarımdan kaçan nüfusu nasıl geri döndürürüz, tarımsal ürünlerde nasıl markalaşırız, tarım yapılacak toprakları nasıl koruruz, tarımda sürdürülebilirliği nasıl sağlarız diye konuşmuyor.
Kimse hala daha farkında değil.
Toprak olmazsa tarım yapılmaz.
Tarım yapılmazsa mutfağımızda bizim karnımızı doyuracak gıda olmaz.
Gıda olmazsa da sosyal meydanın yemekleri en iyi bilen muhteşem hesapları olmaz.
Aklımızdan hiç çıkarmayalım lütfen:
Tarım Olmazsa Gastronomi Olmaz.