Kelek, tam olarak olgunlaşmamış kavun veya karpuzun bir türüdür. Özellikle kavun için kullanılan bu terim, kavunun erken hasat edilmesiyle elde edilen, henüz tam tatlı ve sulu olmayan versiyonunu ifade eder. Keleğin dış kabuğu kavuna benzese de iç kısmı genellikle beyaz veya hafif sarımsı olur ve tadı daha sert, çıtır çıtır ve hafif suludur. Kelek genellikle Türkiye'nin bazı bölgelerinde oldukça yaygındır ve farklı şekillerde tüketilebilir.
Kelek, özellikle ferahlatıcı ve hafif ekşi-tatlı yapısı nedeniyle çeşitli şekillerde tüketilebilir:
En basit ve geleneksel yollardan biri, keleği tuzlayarak yemektir. Taze kelek, dilimlenip üzerine tuz serpildikten sonra çıtır çıtır tüketilir. Keleğin hafif ekşimsi ve serinletici tadı, tuz ile birleştiğinde hoş bir atıştırmalık haline gelir.
Kelek, Türkiye’de özellikle turşu yapımında çok kullanılır. Küçük boydaki kelekler, tıpkı salatalık gibi turşu haline getirilir. Sirke, tuz ve sarımsak gibi turşu malzemeleriyle hazırlanarak birkaç hafta bekletildikten sonra tüketilebilir. Kelek turşusu, et yemeklerinin ya da ağır yemeklerin yanında lezzetli bir garnitür olarak sunulabilir.
Keleği dilimleyip salatalara eklemek, lezzetli bir yöntemdir. Özellikle yaz aylarında, domates, salatalık ve biber gibi sebzelerle karıştırılarak zeytinyağı, limon suyu ve tuzla hazırlanmış bir salatada kullanıldığında kelek, serinletici bir tat katar.
Bazı insanlar keleği uzun süre saklamak için kavanoz içinde muhafaza eder. Turşuya benzer şekilde ama daha taze tutmak amacıyla keleği dilimleyip zeytinyağı, sarımsak ve baharatlarla kavanozda saklayarak meze olarak tüketebilirsiniz.
Kelek, özellikle serin ve hafif bir atıştırmalık arayanlar için çiğ olarak da tüketilebilir. Taze ve doğal haliyle dilimlenerek ya da ince ince doğranıp doğrudan yenebilir.
Şunlara da göz atın;